Vroeger keek ik naar de film Alice in Wonderland met bange ogen, bang voor die kat die uit het niets op kwam, of bang dat ik zelf kon krimpen of juist kon groeien.
Als ik nu terug kijk naar de film heb ik er ineens een heel ander beeld bij.
Voor mijn idee is Alice een meisje dat onder invloed van LSD is.
Het is niet zo raar om dat te denken, Alice valt in een heel andere wereld waar de felle kleuren je tegemoet komen! Ze bevind zich in een veld met zingende bloemen en komt een rups tegen die een waterpijp rookt en haar even verteld hoe alles zit. En natuurlijk mijn oude vertrouwde gestreepte kat die haar met geestverruimende trekjes de weg wijst. Al deze factoren bij elkaar doet mij denken dat ik naar een oneindige trip zit te kijken.
Alice valt ook in een konijnenhol waar ze in de "echte wereld terecht" komt. De wereld van filosofen en filosofie, ver van de grote mensen wereld vandaan. Hoe voelt het ook alweer om kind te zijn, en de fase waarin je alles in afvraagt die zo vanzelfsprekend leken te zijn. Misschien was hier Socrates (de filosoof die de jeugd zou besmetten met zijn ideeën) wel het witte konijn. En op het moment dat je in de konijnenhol viel begint je ware zoektocht naar de ware kennis.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten