woensdag 17 februari 2016

Het leed dat Fibromyalgie heet

Hier heb je al eerder kunnen lezen over wat Fibromyalgie inhoud. Nu wil ik wat meer vertellen hoe het is om ermee te leven.
Nja hoe het is om iets te moeten accepteren wat volgens Nederland niet bestaat. 

In Nederland word deze lichamelijke ziekte nog steeds niet erkend als zijnde ziekte. Omdat het "vage" klachten zijn waarvan ze niet weten waar het vandaan komt geven ze het beestje maar een naam want ja dan zijn de mensen ook weer blij dat ze toch iets hebben beweren critici.
Het word gezien als aanstellerij, bijgeloof en onzin. Dus als je Fibromyalgie hebt moet je niet te hard willen roepen dat je het hebt. 

Critici vinden: wat er niet is bestaat niet. Bloed is goed, overige onderzoeken ook dus je praat onzin.
Vaak komt deze ziekte voor bij hardwerkende vrouwen. Dus ze denken dat het voornamelijk door de stress en werkdruk komt. Maar Fibromyalgie? Nee dat bestaat niet.

Deze ziekte word hier in Nederland dus nog te vaak ontkent door: specialisten, huisarts, werkgever, bedrijfsarts en zelfs familie leden en vrienden. 
Vele mensen die hier aan lijden hebben er genoeg van en willen dat Fibromyalgie wel word erkend.
Petities worden getekend, facebookgroepen opgericht en bijeenkomsten gehouden.
Dit terwijl Fibromyalgie door de wereldorganisatie (WHO) wel word erkend. Het staat op de officiële ziektelijst:  Tenth Revision of the International Statistical Classification of Diseases and Related Health Problems (ICD-10)
Onder het kopje: Other soft tissue disorders, not elsewhere classified M79.0 Rheumatism, unspecified Fibromyalgia Fibrositis.
Of terwijl: niet-geclassificeerde stoornis, ongespecificeerde reuma.

Maar goed in Nederland bestaat het dus niet. En wat voor mij niet bestaat kan ik ook niet hebben.
Ik merk dat de klachten erger worden. Ik moet me ertoe zetten om iets leuks te gaan doen. Alles gaat moeizaam en steeds meer pijn. Paracetamol doosjes zijn niet aan te slepen om het nog wat te verzachten. Want ja pijnstillers mag ik niet meer innemen want die werken toch niet. 
Sporten en ermee leren leven zegt de reumatoloog. 
Nu heb ik nog meer onderzoeken lopen via de internist om heel mijn lichaam onder de loep te nemen of het toch niet iets anders kan zijn. 
Ik ben benieuwd wat daar uitkomt.
Komt er niks uit dan blijf ik door zeuren bij de huisarts. 

Ik vind het dus moeilijk te accepteren dat het zo is. Ik ben met andere lotgenoten in contact gekomen en die hadden in het begin hetzelfde probleem. Tsja best jammer dat de regering het niet erkent mja volgens de WHO wel. Wie moet je dan geloven hè?

I realize I don't look like I'm in pain; you don't look like an imbecile. Looks CAN be deceiving.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten